ოქტომბერი იწურება, და ჩემთვის ეს თვე, საქართველოს ერთ-ერთ გამორჩეულ პიროვნებასთან, ნიკო ნიკოლაძესთან არის დაკავშირებული. აკაკი ბაქრაძე თავის წიგნში რომელიც ნიკო ნიკოლაძეს დაბადების ერთ-ერთ თარიღს მიუძღვნა, არაჩვეულებრივად შლის ნიკოლაძის პიროვნების ბუმბერაზს, მისი იდეების უშრეტობას და შორსმჭვრეტელობას. „ულმობელი საქმის კაცი“ - ასე არჩილ ჯორჯაძემ უწოდა ნიკო ნიკოლაძეს. მართლაც მთელი ცხოვრება პრაქტიკულ საქმიანობაში გაატარა. ბანკი იყო, საბანკო საქმეს ემსახურებოდა (მისი და ბესარიონ ღოღობერიძის დავა ისევე ცხარე, შეუპოვარი და დამაფიქრებელია, როგორც ილია ჭავჭავაძისა და ივანე მაჩაბლის პაექრობა), სტამბა-გამომცემლობა იყო, სასტამბო-საგამომცემლო საქმეში შრომობდა („კრებული“, „დროება“, „ობზორი“, „ნოვოე ობოზრენიე“, „ქართული წიგნი“), ტყიბულის ქვანახშირი იყო, სამთამადნო საქმეს დაადგა თავი (ქვანახშირს თვითონაც აწარმოებდა და მწარმოებელთა ამხანაგობებიც ჩამოაყალიბა), რკინიგზა იყო, სარკინიგზო საქმეს უძღვებოდა (პლატფორმაც კი არსებობდა „ნიკო ნიკოლაძე“), ჭიათურის შავი-ქვა იყო, მარგანეცის საქმეს უთავკაცა (გადაზიდვის საქმეც მოაგვარა და ჭიათურა-შორაპნის სარკინიგზო ტოტიც გაიყვანა). ქალაქის თავობა იყო და ფოთი მან წამოაყენა ფეხზე. შეიძლება არც დაიჯერონ, რომ ერთ კაცს ამდენი შეეძლო. ტრანსციმბირის რკინიგზის მშენებლობაშიც კი მონაწილეობდა. გუსტავ როტშილდი მან ჩამოიყვანა ამიერკავკასიაში. იონა მეუნარგია იხსენებდა: „...როტშილდებს, როგორც უცხო ქვეყნის კაპიტალისტებს - ებრაელებს არ ჰქონდათ ნება თავის სახელით ეწარმოებინათ საქმე რუსეთში. იმათ შეადგინეს საზოგადოება, დაამტკიცებინეს წესდება და, როდესაც გამგეობის წევრების დანიშვნაზე მიდგა საქმე, ნიკოლაძემ წარუდგინა მათ კანდიდატებად დავით ერისთავი და კოლა ორბელიანი. როტშილდებმა პატივი სცეს ნიკოლაძის რეკომენდაციას და დავითი, ორბელიანთან ერთად, დანიშნული იქნა ახალი საზოგადოების გამგეობის წევრად.
რომელი ერთი უნდა აღწერო კაცმა! ისევ სჯობს მრავლისგან მცირედი ავარჩიოთ და ისე ვისაუბროთ, წვეთშიც ხომ ჩანს მთელი წყლის თვისება - წერს აკაკი ბაქრაძე ყოველთვის ასეა, როცა კაცი ახალ საქმეს იწყებს, მას ძნელად უჯერებენ. ბევრჯერ გიჟიც ჰგონიათ. გონი

#ახალიამბები #BusinessMediaGeorgia