სიცოცხლე არის ეპიდემია
გავრცელებული იმ ქვეყანაში.
და ავადდება სული უხორცო,
სული მცხოვრები სულ ნირვანაში.

გრიპის ვირუსი სიცხეს აგიწევს,
დაგისივდება ალბათ გლანდები.
სიცოცხლის ვირუსს სხვა სიმპტომი აქვს:
შეგეყრება და დაიბადები.

პირველი მსხვერპლი ადამი იყო,
მერე სხვები და სხვები, მერე ჩვენ.
ზოგნი ადვილად იკურნებიან,
ზოგგნი კი ასოც წლამდე ცხოვრობენ.

თვითგანკურნებას ღმერთი არ გვირჩევს,
მართალიც არის, უნდა გავუძლოთ!
ჩვენი ფიქრები, ძალა და ნიჭი
ეპიდემიას უნდა დავუთმოთ.

ვინც გადაწყვიტავს თვითმკურნალობას
და განკურნებას არ ელოდება,
უნდა იცოდეს, რომ იქაც მისთვის
ნირვანა აღარ განმეორდება.

ვიცი, ძნელია, მძიმე სენია,
ცხოვრება დიდი განსაცდელია,
მაგრამ აქვს რაღაც, რაც ნირვანაში
ნამდვილად ძნელი საპოვნელია:

სიცილი, ჭამა, მუსიკა,
მეგობრობა და ძილი,
სექსი, სამშობლო და სიყვარული,
ხელოვნება და შვილი.

თუ შევძლებთ და არ დავკარგავთ
სინდისს, ღირსებას, ტვინს,
მაშინ ამ რაღაცეებსაც
სულ თან წავიღებთ იქ.

ამიტომ გავძლოთ, ვითმინოთ,
დრო მოვა, განვიკურნებით,
ღირსებით ავად ნაყოფნი
ნირვანას დავიბრუნებით.

უკვე იქ მყოფნი, ჯანმრთელნი,
რომ დავიბრუნებთ ოცნებას,
დარჩენილებსაც იქიდან
გავუადვილებთ ცხოვრებას.