მაისი 26, 2017
369
*(კითხულობს ნიკა ძამიაშვილი)
ამ და სხვა გაცილებათა შორის,
რომელიღაც ქარხანა დაგვრჩა წვიმაში.
მიღმა ალერსის, შიშის და ერთად წოლის,
როგორც უცნობი – დავიწყებულ სიზმარში.
იმრე ამოსის სხვა სურათს ჰგავდა
იერსაშიში, ყრუ, თვალღიად მიტოვებული,
იმ დღეს სარკმლებით წვიმის წყალს სვამდა
გარდაცვლილ მუშათა სევდიანი გულით
მუშათა ბავშვებს ნისლში მიჰქონდათ
ღარიბი სიმღერა და სველი პური
და ყველაზე წინ რომელიც მირბოდა
კვდებოდა ხელებში ქაღალდის ფულით.
ჩვენ კი ვიწექით და ერთმანეთში გვეწყო ენები.
ჩონჩხებათქცეულთ ყვე
მაჩვენე მეტი