ჩემშია გენი ქართული,
და მე არავისგან არ ვარ მართული
თავისუფალი ვარ როგორც არწივია მთებში
ყველა გმირი პატრიოტის გული ფეთქავს ჩემში
სისხლი, ყივის როცა გვაყენებენ ტკივილს,
თუმცა ქართველი იბრძვის სულ და არასოდეს ტირის,
თუ ტირის მარტო მაშინ როცა საქართველოს სტკივა,
გულში, თუ გვხვდება ტყვია, ეგ არასდროს შეგვიტყვია.
მეც ისეთი ქართველი ვარ, როგორც იტყოდა ვაჩე
რაც არ უნდა მოხდეს, სულ უნდა ქართველად დარჩე,
ზოგჯერ უნდა მოკვდე, მერე თუ გინდა რომ გადარჩე
ზოგჯერ უნდა მოკვდე, რომ ისტორია სხვებს გადასცე.(ჰეი)
გესმის? თუ ზურგიდან მტერი გვესვრის,
და ლამობს გულიდან სულ ამოგლეჯას ფესვის
მაგრამ მტერმა რაიცის, ჩვენი ფესვების სიღრმე მიწის
დღემდე როგორ მოვედით,ეს მარტო ქართველმა იცის.
––––––––––––
"მერე რა რომ დიდი გვებრძვის!
დიდი არა,ბევრი
ვაგლახ მტერიც რომ არა გვყავს
ჩვენი შესაფერი."
-როცა მოგვდგამს ჩვენ,ქართველებს
განძად შოთას გენია,
რაა,მითხარ ქვეყანაზე
სხვები დანარჩენია?!
-როცა ვამბობთ ქვეყნად სიტყვას
შამქორად და მარაბდად,
ცა ქუდად არ მიგვაჩნია,
დედამიწა-ქალამნად,
-როცა მესხეთ-ჯავახეთი
თორელთ ძუძუს აწოვებს,
როცა კიდევ ქრისტე იშვა
და ქართლს შემოგვატოვეს,
-კახეთში,რომ მზე ანთია,
ო,იდიდოს,იდიდოს!
კახელი რომ არ იქნება,
ვაზებს ცრემლი ვინ სწმინდოს!
სხვის მონები არ ვყოფილვართ,
კრწანის-დიდგორს მოვდივართ,
საფლავშიც რომ ვიყოთ ყველა,
სხვების ცოცხლებს ვჯობივართ.
––––––––
თავიდან ფეხებამდე ქართველი ვარ, არა მაშასადამე
მხოლოდ ჩემს მიწაზე მინდა დავიმკვიდრო სავანე
ჩემშია გენი გული მამაცი ქართველი რაინდის,
ყველა მტერია ვინც ცდილობს შეცვლას ჩვენში ამინდის.
ქართველი არავის ესხმის რადგან გვიყვარს მშვიდობა
––ჩვენში ყველაზე კარგად ვიცით დედაშვილობა
მუდამ გვერდში ვართ ერთმანეთის როდესაც ვჭირდებით.
და ყველა გასაჭირის დროს ერთმანეთს შევეხიდებით
ბევრჯერ დაგვარბიეს დაგვიპყრეს და მოგვწამლეს.
თუმცა გვერდს გვიმაგრებს ის ასიათასი მოწამე.
რომლებმაც არ უარყვეს არც ქრისტე და არც ქართველი
და ქვეყანას შეუნარჩუნეს ღირსება და სახელი.
და მაინც ვერ ვხვდები
რატომ უნდა გაყიდო ფესვები, რატომ ვერ ძღები
ქართველო ცოტა გყავს მტერი ვერაგი?
მორჩი ღალატს და ჩაიცვი ჯაჭვის პერანგი.
––––––––––––––––
ჰოი, ვახტანგ, ვაი თამარ.